Vilim Matula hrvatski je glumac koji je ostvario uloge u poznatim filmovima poput “Duge mračne noći”, “Sume summarum”, “Svaki put kad se rastajemo” i “100 minuta Slave”. Isto tako, glumio je u televizijskim serijama, ali i na kazališnim daskama. Uz to, Matula je bio angažiran i u političkim inicijativama u Zagrebu.
Obrazovanje
Osnovnoškolsko i srednjoškolsko obrazovanje završio je u Zagrebu, a 1980. godine upisuje studij glume za zagrebačkoj Akademiji dramskih umjetnosti. Diplomirao je 1985. godine.
Privatni život
Rođen je u Zagrebu 5.3.1962. godine.
Matula je bio angažiran i u političkom životu, odnosno bio je član Saveza komunista Jugoslavije. Tako je na 11. kongresu Saveza komunista Hrvatske, koji je održan od 11. do 13.12.1989. godine izabran u Centralni komitet. Sukladno svojim političkim opredjeljenjima, nije se ustručavao u javnosti komentirati kako cijeni rad Olivera Frljića s kojim je ujedno i surađivao na kontroverznoj predstavi “Bakhe”. Kod Frljića cijeni angažiranost za ozbiljne, problematične, teme koje obuhvaćaju društvo u kojemu živimo, a kojima se ostala kazališta nisu bavila.
Bio je angažiran u političkim inicijativama Pravo na grad i Zelena akcija. Napisao je i otvoreno pismo Branku Lustigu te izrazio svoje nezadovoljstvo promjenom imena Trga maršala Tita.
U braku je s kolegicom glumicom Brankom Trlin-Matulom.
Posao
Afinitet prema glumi Matula je pokazivao još tijekom osnovnoškolskih dana. Naime, sa samo sedam godina postao je članom dječjeg studija Zagrebačkog kazališta mladih koji su vodile Slavenka Čećuk i Zvjezdana Ladika.
Prije nego što je upisao studij glume, s nekolicinom kolega osnovao je 1979. godine kazališnu družinu koja je nosila naziv “Domaći”.
Svoju prvu filmsku ulogu ostvario je kada je glumio Ninju 1983. godine u filmu “S.P.U.K.”. Iduće je godine ostvario uloge u filmovima “Dvije karte za grad” i “Vojnici”. 1985. godine Matula je glumio narednika u filmu “Wallenberg: A Hero’s Story” i studenta u “Nitko se neće smijati”.
Iste je godine diplomirao glumu na zagrebačkoj Akademiji dramskih umjetnosti te je ujedno postao i članom Gradskog kazališta Komedija.
U filmu “Čudesna šuma” ulogu je ostvario 1986. godine, a iste je godine glumio švercera oružja u televizijskoj seriji “Smogovci”, kao i Ignjaca Šanteka u seriji “Putovanje u Vučjak”.
1987. godine Matula je glumio u filmovima kao što su: “Dirty dozen: The deadly mission”, “Krizantema”, “Na kraju puta” i “Olujna noć”. Te je godine ujedno i prešao iz Gradskog kazališta Komedija u Zagrebačko kazalište mladih, a iduće je godine osnovao Zagrebački glumački studio s nekolicinom kolega glumaca.
U televizijskim serijama kao što su “Ptice nebeske” i “Rat i sjećanje” Matula je ostvario ulogu 1989. godine, a godinu dana kasnije glumio je u filmu “Rosencratz i Guildestern su mrtvi”, kao i u seriji “Dirigenti i muzikaši”.
Žandara Suru 1991. godine utjelovio je u filmu “Čaruga”, a iste je godine ostvario i ulogu u filmu “Parizi – Istra”. Iduće je godine glumio u filmu “Hod u tami”, dok je 1993. godine ostvario uloge u filmovima poput “Dimnjačarske simfonije”, “Vlak smrti” te “Schindlerova lista”.
U filmu “Svaki put kad se rastajemo” 1994. godine Matula je glumio domara, a 1995. godine glumio je u filmovima “Noć za slušanje” i “Gornja granica”. Ulogu Antonija ostvario je 1996. godine u “Sedmoj kronici”, a Vladu je iduće godine glumio u filmu “Puška za uspavljivanje”.
1997. godine Matula postaje slobodnim umjetnikom.
Ulogu specijalca ostvario je 1999. godine u “Bogorodici”, dok je 2000. godine glumio Ljudevita u filmu “Pomor tuljana” i Malera u “Je li jasno, prijatelju?”. Te godine, na poziv Nataše Govedić, poznate teatrologinje i feminističke kritičarke, sudjeluje u pokretanju Boalovog Forum kazališta.
U “Infekciji” je 2003. godine glumio Karla, a 2004. je godine glumio u “Dugoj mračnoj noći” i “100 minuta slave”.
2005. godine ostvario je televizijsku ulogu u “Žutokljuncu”, kao i filmsku u “Zvonaru katedrale”. 2007. godine Matula je glumio u filmovima “Sedam neodgovorenih poziva”, “Pusti me da spavam” i “Fuori dalle corde”, a starijeg bolničara glumio je 2008. godine u filmu “Reciklus”.
2010. godine ostvario je uloge u filmovima “Max Schmeling”, “Ostavljeni” i u “Sumi summarum”, a 2011. godine glumio je u “Belli Biondini” i u filmu “Korak po korak”.
Najveća postignuća
Matula je jedan od naših najnagrađivanijih glumaca. Tako je 1988. godine dobio Nagradu Orlando za ulogu u predstavi “Orestija” na Dubrovačkim ljetnim igrama.
Za ulogu Stiva u predstavi “Dekadencija” dobio je Nagradu Dubravko Dujšin 1994. godine, a iste je godine, za istu ulogu, dobio i Nagradu Veljko Maričić, kao i Nagradu Zlatni smijeh na Danima satire.
Za ulogu Münchhausena, u istoimenoj predstavi dobio je 1998. godine Nagradu Vladimir Nazor, Nagradu hrvatskog glumišta, Nagradu Veljko Maričić, kao i Nagradu za najbolju monodramu na Festivalu glumca.
2008. godine Matul je primio Nagradu Marul i Nagradu hrvatskog glumišta za ulogu Krpe u “Metastazama” u izvedbi Satiričkog kazališta Kerempuh.
Za ulogu Filipa u predstavi “Balon” dobio je Nagradu Marul i Nagradu Zlatni smijeh 2010. godine. Iste je godine na Dubrovačkim ljetnim igrama dobio Nagradu Orlando za ulogu Upravitelja grada u “Revizoru”.
Autor: S.I.
Odgovori