Ivo Gregurević

Ivo Gregurević poznati je hrvatski televizijski, kazališni i filmski glumac  Ostvario je brojne filmske, televizijske i kazališne uloge, za koje je i dobio brojna priznanja. Najpoznatije uloge ostvario je u “Velom mistu”, “Dugoj mračnoj noći”, “Što je muškarac bez brkova”, “Sokol ga nije volio” i u mnogim drugima.

Obrazovanje

Nakon srednje škole, Gregurević je upisao Akademiju dramskih umjetnosti u Zagrebu, za što ga je savjetovao profesor Himzo Nuhanović.

Gregurević je prihvatio profesorov savjet budući da je od djetinjstva gajio ljubav prema filmu i kazalištu te je diplomirao na istoj.

Privatni život

Ivo Gregurević je rođen u Donjoj Mahali, Bosni i Hercegovini 7.10.1952. godine od oca Marka, zemljoradnika i majke Jele, domaćice.

Bio je u braku s glumicom Dubravkom Ostojić s kojim ima sina Marka, rođenog 1978. godine i koji je bio ovisnik o opijatima. Upravo zbog toga Gregurević u suradnji s Ministarstvom znanosti, obrazovanja i sporta dugi niz godina izvodi predstavu “Život može biti lijep” po srednjim i osnovnim školama kako bi učenike upozorio na štetnosti uporabe droga.

Nakon razvoda, Gregurević je bio u vezi s Dolores Lambašom. Tada je imala 21 godinu, a osvojila ga je velikim talentom za glumu. Mnogi su komentirali kako je studij glume Lambaša upisala tek iz trećeg pokušaja, kada je postala djevojka Ive Gregurevića. Nakon pet godina veze par je prekinuo, malo prije njezinog diplomiranja na Akademiji dramskih umjetnosti u Zagrebu.

Ivo je iznenada preminuo 2.1.2019. godine u Zgarebu.

Posao

Svoju prvu filmsku ulogu Gregurević je ostvario 1977. godine u filmu B. Žižića “Ne naginji se van” u kojemu je glumio Filipa, glavnog provincijalca u radu u Njemačkoj. Iste je godine ostvario ulogu u filmu “Mećava”, a potom je 1978. godine glumio u filmu “Osuđeni” i Repicu u televizijskoj seriji “Mačak pod šljemom”.

Godinu dana kasnije glumio je u “Gradilištu”, “Osvajanju slobode” i Rajka u filmu “Usijanje”. U “Izgubljenoj zavičaju” glumio je 1980. godine, a iste je godine ostvario i televizijsku ulogu u “Duvanskom putu”.

1981. glumio je u dva filma: “Visoki napon” i “Gosti iz galaksije”, ali i u dvije televizijske serije: “Velo misto” i “Nepokoreni grad”. Upravo je veću popularnost stekao glumeći u Netjaka u “Velom mistu”.

Krele je bio u “Kiklopu” 1982. godine, a godinu dana kasnije glumio je Đuru u “Hildergardu” kao i Marka u “Trećem ključu”. 1984. godine fimsku je ulogu ostvario u “Duetu za jednu noć” i u “Velikom talentu”. Đuricu je 1986. godine glumio u “Večernjim zvonima”, a iste je godine glumio i Štimera u seriji “Brisani prostor”. Ta je godina bila ključna za kazališni angažman Ive Gregurevića. Naime, tada je postao član ansambla Drame Hrvatskog narodnog kazališta u Zagrebu.

1987. godine glumio je u “Kraljevoj završnici”, “Terevenki” te Ivu u “Osuđenima”. Druga Radojića 1988. godine glumio je u filmu “Život sa stricem”, a iste je godine ostvario uloge u filmovima “Sokol ga nije volio”, “Gospodski život Stipe Zvonareva” te “Bez trećeg”.

1989. godina za Ivu Gregurevića bila je vrlo uspješna što se tiče filmskih angažmana. Ostvario je uloge u čak pet filmova; glumio je inspektora u “Leo i Brigita”, Mrvu u “Hamburg Altoni”, kapetana u “Đavoljem ratu”, Gubu u “Diplomi za smrt”, a glumio je i u filmu “Povratak Katarine Kožul”. Iste je godine glumio i u televizijskoj seriji “Ptice nebeske”.

U filmu “Doktorova moć” glumio je 1990. godine, a iste je godine glumio i Tomu Lončara u filmu “Stela”, kao i Mirkovog tatu u seriji “Operacija Barbarossa”. Vinka je 1991. godine glumio u filmu “Krhotine – Kronika jednog nestajanja”, Luku Barića u “Priči iz Hrvatske” te Čarugu u istoimenom filmu. Ulogu Slobodana Despota odigrao je 1992. godine u filmu “Luka”, a sljedeće je godine uloge ostvario i u filmovima “Kontesa Dora” i “Dok nitko ne gleda”.

1994. godine Gregurević je glumio u filmu “Vukovar se vraća kući” te Melitinog supruga u filmu “Svaki put kad se rastajemo”. U filmu “Mrtva točka” glumio je već iduće godine, a iste je godine ostvario filmske uloge u “Olovnoj pričesti”, “Ispranima” te “Anđele moj dragi”. 1996. godine utjelovio je lik Kape u filmu “Sedma kronika”, policajca u “Prepoznavanju”, Branimira u “Djed i baka se rastaju”, a glumio je i u filmu “Šokica”. U “Ruskom mesu” glumio je Vuka 1997. godine, a iste je godine glumio i gosta u filmu “Božić u Beču”.

“Tri muškarca Melite Žganjer” film je iz 1998. godine u kojemu je Gregurević odigrao ulogu Jure, a iste je godine glumio Sašu u “Transatlanticu” te Cincu Kapulicu u filmu “Kad mrtvi zapjevaju”. Već sljedeće godine glumio je Radeta u “Bogorodici”, Luku u “Maršalu”, Kirby u “Crvenoj prašini” te kapetana Rašu u “Četveroredu”.

2000. godine glumio je u filmovima “Mliječni put”, “Srce nije u modi”, Crna kronika ili dan žena”, Je li jasno, prijatelju” te “Nebo, sateliti”. Iduće godine uloge je ostvario u filmu “Sami”, “Ajmo žuti”, “Holding”, Posljednja volja” i “Kraljica noći”. Serafinovog oca glumio je 2002. godine u filmu “Serafin, svjetioničarev sin”, a iste je godine glumio u filmu “Ne dao Bog većeg zla”, kao i u serijama “Naši i vaši” i “Novo doba”.

U “Svjedocima” je glumio 2003. godine, kao i u filmovima “Tu”, “Inspekcija” i “Ispod crte”.

Ulogu Majora odigrao je 2004. godine u filmu “Duga mračna noć”, a glumio je i Šampiona u televizijskoj seriji “Crna kronika”, kao i doktora u seriji “Zlatni vrč”.

Iduće je godine glumio u filmovima “Pod vedrim nebom”, “Što je Iva snimila 21. listopada 2003.”, “Što je muškarac bez brkova”, “Otac” i “Posljednja pričest”. 2006. godine odigrao je ulogu Abasa u filmu “Ne pitaj kako!”, Vučevića u filmu “Duh u močvari” te Ćaleta u “Put lubenica”. Isto tako glumio je u seriji “Tata i zetovi”, a iste je godine s emitiranjem počela serija “Odmori se, zaslužio si” u kojoj je Gregurević glumio Marka Kosmičkog.

U “Konjima vranima” glumio je Vavana 2007. godine, a iste je godine glumio predsjednika u filmu “Pravo čudo” kao i u filmu “Kradljivac uspomena”. Iduće je godine utjelovio Josu u filmu “Kino Lika”, a tada su započele s emitiranjem serije “Stipe u gostima” i “Mamutica” u kojoj je Gregurević utjelovio lik načelnika Pavkovića.

2009. glumio je Ivu u “Crncima”, Filipovog oca u “Metastazama”, a glumio je i u filmu “Ta tvoja ruka mala”. 2010. godine Gregurević je odigrao ulogu Josifa Staljina u seriji “Tito”, kao i Pilju Kamenića u “Periferija city”.

2011. godine glumio je u filmu “Room 304”, “Ćaći” te u “Josefu”. Iste je godine glumio i Vladu Deronju u seriji “Provodi i sprovodi”, a iduće godine bio je Nedeljković u “Nedjeljom ujutro, subotom navečer”.

Zenka je glumio 2013. u filmu “Šuti”, a iste je godine s emitiranjem započela serija “Zora dubrovačka” u kojoj je utjelovio lik Tonka Šimunovića. Sljedeće je godine ostvario ulogu u filmu “Kosac”, a u filmu “Imena višnje” 2015. godine glumio je Slavka. U seriji “Patrola na cesti” glumio je 2016. godine, a iste je godine ostvario i televizijsku ulogu u seriji “Dobrodošli u Orient Express” kao i u filmu “Sve najbolje”. 2017. godine ostvario je filmske uloge u “Muškarci ne plaču”, “Agape” i “Catalina”, kao i u seriji “Čuvar dvorca”.

Najveća postignuća

1995. godine Gregurević je pokrenuo u Orašju Dane hrvatskog filma, a brojni taj festival nazivaju festivalom Ive Gregurevića.

Svojim je iznimnim glumačkim angažmanom osvojio brojne nagrade. Tako je 1998. godine dobio Nagradu hrvatskog glumišta za film “Šokica”, a istu je nagradu dobio i 2006. godine za film i istoimenu seriju “Duga mračna noć”.

1998. godine dobio je i prestižnu, godišnju nagradu Vladimir Nazor za filmsku umjetnost.

Dobitnik je i Zlatne arene za najbolju glavnu mušku ulogu 1999. godine za film “Bogorodica”, 2002. za film “Ne dao Bog većeg zla”, 2005. za “Što je Iva snimila 21. Listopada 2003.” i 2014. za film “Kosac”.

Za glavnu ulogu u filmu Branka Schmita “Imena višnje” Gregurević je primio Nagradu Filip Šovagović 2015. godine.

Autor: S.I.