Vanja Drach poznati je hrvatski glumac rođen u Bošnjacima, selu kod Županje. Njegovo je pravo ime Ivan, a nadimak Vanja dobio je od kolega jer je Drach imao velikih poteškoća s učenjem ruskog jezika. Iza sebe je ostavio brojne uspješno odrađene kazališne uloge, kao i značajne filmske i televizijske uloge zahvaljujući kojima će njegovo ime uvijek živjeti.
Obrazovanje
Vanja Drach završio je gimnaziju, nakon koje je upisao studij medicine u Zagrebu.
Nakon godinu dana studiranja, napušta studij medicine te upisuje Kazališnu Akademiju na kojoj je predavao poznati Gavella.
Diplomirao je 1956. godine.
Privatni život
Rođen je 1.2.1932. godine. Njegov otac bio je poznati vinkovački liječnik koji je umro 1943. godine, tako da je Vanja odrastao samo s majkom.
Bio je u braku s Teom Drach. Upoznali su se kada je Vanji bilo samo 16 godina, a Tei 14. Dobili su sina Sašu, kao i unuke Maju, Olgu i Nelu.
2007. godine počeo je imati ozbiljnije zdravstvene probleme, kada je operirao tumor na glasnicama. Nakon teške bolesti preminuo je u Zagrebu u Klinici za plućne bolesti bolnice Jordanovac 6.9.2009. godine.
Posao
U Dramskom kazalištu Gavella Drach je počeo glumiti odmah nakon što je diplomirao na Akademiji. Nakon toga prelazi u Hrvatsko narodno kazalište, po nagovoru Bojana Stupice.
1975. godine Drach prelazi u “Teatar u gostima” kod Relje Bašića s kojim narednih pet godina gostuje diljem Hrvatske, kao i u susjednim zemljama, a kasnije se ponovno vraća u Hrvatsko narodno kazalište.
Drach je radio i na Hrvatskom radiju koji se u to vrijeme zvao Radio Zagreb, a uređivao ga je Danijel Dragojević. Tako je Drach surađivao u dramskom programu, ali i u programima poezije i proze.
Ostvario je iznimno velik broj filmskih i televizijskih uloga. Prvi film u kojemu je glumio nosi naziv “H-8“, a u njemu je glumio 1958. godine. Iduće je godine glumio u filmu “Tri četrtine sonca”, 1960. u filmu “Akcija”, a 1961. u “Pustolov pred vratima”, “Carevo novo ruho” te “Čovjek od važnosti”.
U “Minuti za umor” glumio je 1962. godine, a iste je godine glumio i u filmu “Telefon”. Iduće je godine filmsku ulogu ostvario u “Ženidbi gospodina Marcipana” i u “Opasnom putu” u kojemu je glumio Johana.
1964. godine Drach je glumio Pericu u “Autobiografiji utopljenice”, kao i u filmu “Svanuće”, dok je iduće godine glumio u filmovima “Banket”, “Oluja na ulici”, “Ključ” i “Četvrta dimenzija”.
U “Sedmom kontinentu” glumio je 1966. godine, a iduće godine u filmu “Godine ratne, godine mirne”, “Kineski zid”, “Iuzija” i “Crne ptice”. Iste je godine glumio u serijama “Letovi koji se pamte” i “Kad je mač krojio pravdu”.
1968. godine Drach je ostvario ulogu u filmu “25.550 dana građanina Zgubidana”, a 1969. u filmu “Kad čuješ zvona”, dok je u seriji “Zlatni mladić” glumio 1970. godine.
1973. godine glumio je u filmu “Timon” i u seriji “Opasni susreti”. Godinu dana kasnije Drach je ostvario filmsku ulogu u “Kao u lošem romanu”, a glumio je i doktora Bitte u seriji “Kapelski kresovi” i učitelja u seriji “U registraturi”.
U filmu “Doktor Mladen” glumio je 1975. godine i Kuzminca u seriji “Gruntovčani”. Nijemca je glumio u filmu “Jagoš i Uglješa” iduće godine, a 1977. Franju Grgeča u filmu “Pucanj”.
U filmovima “Bombaški proces“, “Sve su plave”, “Ljubica”, kao i u seriji “Punom parom” glumio je 1978. godine, a u “Probnom roku”, “Godišnja doba Željke, Višnje i Branke” i “Usporednom kretanju” glumio je 1979. godine. Iste je godine glumio i u seriji “Nikola Tesla”, a 1980. Drach je glumio u filmu “Tajna Nikole Tesle”.
1981. godine glumio je u filmovima “Poglavlja iz života Augusta Šenoe”, “Visoki napon” i “Vlakom prema jugu”, ali i u serijama kao što su “Nepokoreni grad” i “Velo misto”.
U filmu “Ifigenija u Aulidi” Drach je glumio 1983. godine, a iste je godine glumio i Zlatka Balokovića u seriji “Dani AVNOJ-a”. Sljedeće je godine utjelovio lik druga Puha u seriji “Inspektor Vinko”, a 1985. glumio je u seriji “To nije moj život, to je samo privremeno” i Ivana u filmu “Za sreću je potrebno troje”.
1986. godine glumio je u “Obećanoj zemlji”, u “Đavoljem ratu” 1989., kao i u seriji “Price nebeske”. Naceka Baruleka glumio je 1990. godine u “Dirigentima i muzikašima”, a iste je godine ostvario i filmsku ulogu u “Volio bih da sam golub”.
U “Krhotinama”, “Galilejevom uzašašću” i “Čarugi” glumio je 1991. godine, a 1992. U “Papi Sixto V”, “Moru” i seriji “Aleksa Šantić”.
Ulogu Relje 1993. godine ostvario je u filmu “Zlatne godine”, njemačkog novinara glumio je godinu dana kasnije u filmu “Gospa”, a u “Bogorodici” i “Garciji” glumio je 1999. godine.
2002. godine Drach je glumio Majora u filmu “Serafin, svjetioničarev sin”, 2003. u “Svjedocima” i “Infekciji”, a 2004. u “Zlatnom vrču”.
U filmu “Muklo” glumio je 2005. godine, a iste je godine svoj glas posudio Zugoru u animiranom filmu “Tarzan 2” i Velikom princu u “Bambiju”.
2006. godine glumio je u filmovima “Libertas” i “Sve džaba”, te je sudjelovao pri sinkronizaciji filma “Dama i Skitnica”.
Alberta pl. Planovića glumio je 2007. godine u seriji “Kazalište u kući” i doktora Điđimilovića u “Lud, zbunjen, normalan”. Alojza Fruka glumio je u seriji “Bibin svijet” 2008. godine, a iste je godine ostvario filmsku ulogu u “Iza stakla”. Uz to, svoj je glas posudio liku Pukovnika Hathija u filmu “Knjiga o džungli 2”.
Iduće je godine također sudjelovao u sinkronizacijama, i to u filmovima “Snjeguljica i sedam patuljaka” i “Pinokio”, a starca je glumio u filmu “Čovjek ispod stola”, kao i Matka u filmu “Neka to ostane među nama”.
Najveća postignuća
Za iznimna glumačka postignuća, kako u kazališnim predstavama, tako i u filmovima i televizijskim serijama, Drach je dobio brojne nagrade.
Nagradu grada Zagreba dobio je 1962. godine za ulogu u predstavi “Zatočenik Altone”, a iste je godine primio i dvije Sterijine nagrade.
Za ulogu Orlanda u predstavi “Put u raj” dobio je nagradu Dubravko Dujšin 1986. godine, a za ulogu Polonija u “Hamletu” Drach je dobio nagradu Orlando 1990. godine.
Drach se može pohvaliti i brojnim nagradama koje mu je uručilo hrvatsko glumište.
Nagradu Tito Strozzi dobio je 1994. godine, a na Danima satire 1997. godine dobiva nagradu Zlatni smijeh za ulogu u predstavi “Ujak Vanja”.
Nagradu Vladimir Nazor, za životno djelo, primio je 2006. godine.
Autor: S.I.
Odgovori